علائم معمولا در اوایل زندگی شروع می شوند. اگر مادر یا پدر کودکی هستید که بیماری اسپرگر دارد ، ممکن است متوجه شوید که آنها نمی توانند تماس چشمی برقرار کنند. همچنین ممکن است متوجه شوید که فرزند شما در موقعیت های اجتماعی ناجور به نظر می رسد و نمی داند وقتی کسی با او صحبت می کند چه چگونه پاسخ دهد.
ممکن است کودک شما نشانه های اجتماعی را که برای دیگران آشکار است ، مثل زبان بدن یا حالات چهره افراد ، از دست بدهد. برای مثال ، آنها ممکن است متوجه نشوند که وقتی شخصی دست های خود را روی هم می گذارد و اخم می کند ، عصبی است.
نشانه دیگر این است که کودک شما ممکن است احساسات کمی نشان دهد. ممکن است کودک هنگام خوشحالی لبخند نزند یا به شوخی نخندد. یا ممکن است به روشی صاف و روباتیک صحبت کنند.
اگر کودک شما به این بیماری مبتلا است ، ممکن است بیشتر اوقات در مورد خود صحبت کند و با شدت زیاد روی یک موضوع ، مثل سنگها یا آمارهای بسکتبال صحبت کند. آنها همچنین ممکن است بارها و بارها همین حرکت را انجام دهد
همچنین ممکن است تغییر را دوست نداشته باشند. به عنوان مثال ، کودک ممکن است هر روز یک وعده غذایی بخورد .
در صورت مشاهده علائم در فرزند خود ، به پزشک متخصص اطفال مراجعه کنید. آنها می توانند شما را به یک متخصص بهداشت روان متخصص معرفی کنند:
. آنها مشکلات را با احساسات و رفتار تشخیص داده و درمان می کنند.
متخصص مغز و اعصاب کودکان. آنها شرایط مغز را درمان می کنند.
متخصص کاردرمانی برای بهبود مشکلات ذهنی و رفتاری
متخصص گفتاردرمانی برای بهبودی رشد گفتاری و کلامی
روانپزشک آنها در زمینه سلامت روان تخصص دارند و می توانند برای درمان آنها دارویی تجویز کنند.
این بیماری اغلب با رویکرد تیمی درمان می شود. این بدان معناست که شما ممکن است برای مراقبت از فرزند خود به بیش از یک پزشک مراجعه کنید.