عوامل متعددی می‌توانند علت خشم، عصبانیت و پرخاشگری (رفتاری که می‌تواند به خود یا دیگری آسیب برساند) در برخی کودکان باشند. یکی از محرک‌های رایج، ناامیدی است که کودک نمی‌تواند آنچه را که می‌خواهد به دست آورد یا از او خواسته می‌شود کاری را انجام دهد که ممکن است تمایلی به انجام آن نداشته باشد. برای کودکان، مشکلات مربوط به خشم اغلب با سایر شرایط سلامت روان همراه است، از جمله اختلال کم توجهی/ بیش فعالی، اوتیسم، اختلال وسواس فکری جبری، و سندرم تورت.

اینگونه تصور می‌شود که ژنتیک و سایر عوامل بیولوژیکی در خشم و پرخاشگری نقش دارند. محیط زیست نیز در این امر نقش دارد. تروما، ناکارآمدی خانواده و برخی سبک‌های فرزندپروری (مانند تنبیه شدید و متناقض) احتمال بروز خشم و یا پرخاشگری که در زندگی روزمره کودک اختلال ایجاد می‌کند را بیشتر می‌کند.